تنگ سولک بهمئی

تنگ سولک ( سروک) بهمئی، در غرب تنگ بجک و در نزدیکی شهر لیکک = از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد و در حدود ۴۵ کیلومتری غرب بهبهان قرار دارد که به لحاظ نزدیکی به محدوده شهرستان بهبهان، عموماً مورد استفاده مردم شهرستان بهبهان قرار می‌گیرد.
نام تنگ به جهت وجود شکاف عظیمی که در اثر عبور سیلابها از کوه پیدا شده است به آن اطلاق می‌شود و سولک هم گویا بخاطر درختان سروی است که در این تنگه روئیده است و این کاف انتهای سولک نباید به معنی تصغیر باشد چون سروهای این تنکه همگی بلند، تنومند و کهنسال هستند و برخی را که شخصا دیده ام مطمئنا عمری چند ساله دارند.
چون مردم محلی به سرو، سول می‌گویند، این تنگه به نام تنگ به نام سولک معروف شده است.
این تنگ، از تنگ‌های بسیار مهم، طویل و وسیع موجود در رشته کوه حاتم است که در انتها و از سمت غرب به تنگ مهمتری به نام ماغر متصل می‌شود.در این تنگه بر روی چهار سنگ جدا شده از کوه نقوش و کتیبه هائی از دوره الیمائی(اشکانی) حجاری شده است.
تنگ سولک بهمئی
این نقوش در ۱۲ کیلومتری شمال شهرستان بهمئی، در بخش مرکزی لیکک و در مسیر جاده تنگ ماغر بر صخره ای از کوهپایه‌های زاگرس واقع شده است و در تنگه سروک ۴ نقش برجسته وجود دارد که در آنها تاجگذاری چند پادشاه الیمائی به تصویر در آمده است و در این نقش برجسته‌ها که بر روی ۴ قطعه سنگ جداگانه حجاری شده،۳۳ نقش انسان، ۴ نقش اسب،۲ نقش حیوان درنده،۲ نقش حیوانی شبیه بزغاله و۳ نقش عقاب به چشم می‌اید مسیری که با عبور از آن می‌توان به محل نقش برجسته‌های تنگ سروک راه یافت، جاده باستانی سنگ فرش شده ای است که محققین این محل را به محراب خدایان کهن و عبادتگاه شکوهمند اقوام عیلامی می‌دانند.

از ویژگی‌های بارز نقش برجسته‌های تنگ سروک، نمایش تصویر کامل انسانی است شبیه به نقش برجسته‌های بجای مانده از دوران اشکانیان است.
منبع :http://kvb.ir/1392/02